در راستای خویشتن شناسی

آنشب را بخوبی به یاد دارم ٬ ( من )* بسیار آشفته حال و خشمگین بود از او پرسیدم :چیست که تورا چنین کرده ؟ مگر در من چه دیده ای ؟ روزگاریست که برای رسیدن به خویشتن تلاش میکنم٬ مگر این همان سعادت نیست ؟ مگر این نبود همان چیزی که من از آن دلسرد شدم ؟ تلاشی روز افزون مرا نا امید برای رسیدن به خوبشتن کرده است ٬ چه باید کرد‌؟‌  

و چه سرد پاسخم را دادی ... براستی چیست٬ کجاست ؟ که چنین دیوانه وار بسویش میدوی ؟ مگر نه اینکه هر بار تورا پس میزند ؟ مگر نه این است که در هر تلاشت چیزی جز ناله ای دلگیر از اعماقت بلند میشود٬ پس لحظه ای درنگ کن و بگذار کمی به بلندای خویش بنگری٬شاید انگاه مسیر درست رفتن را دریابی

و اینچنین بود که (من) را شنیدم 

ادامه دارد....

---

* (من) : منظور منِ درون است و ربطی به کلمه ( وای من ) که نویسنده باشد ندارد